Rond het begin van de vorige eeuw valt De Heide, vanaf 1903 Velseroord geheten onder het werkgebied van de rooms-katholieke parochie van Driehuis.    

Tijdens het graven van het Noordzeekanaal hadden kanaalgravers zich er met hun gezinnen gevestigd, vaak in primitieve hutjes. Na de opening van het kanaal in 1876 blijven velen er wonen in permanentere woningen. Het gemeentedeel ontwikkelde zich tot een volwaardig dorp. De bevolking, en dus ook het aantal rooms-katholieken, groeit gestaag. 

Kapucijnen. 

De pastoor van Driehuis, van Ginkel vindt dat de rooms-katholieken van De Heide extra hulp op pastoraal gebied nodig hebben.  Hij vraagt de bisschop van Haarlem diverse keren om hulpkrachten, omdat er anders veel zielen verloren zullen gaan. In 1907 wordt zijn verzoek verhoord.    De bisschop heeft een aanbod van de Nederlandse Kapucijnen gekregen om in het Bisdom van Haarlem een "inlandschen missiepost" te openen. De Kapucijnen beschouwden ons gebied blijkbaar als een missiegebied, waarin zieltjes moesten worden gewonnen en mensen tot het geloof moesten worden bekeerd. 

De "orde der Minderbroeders Kapucijnen" is een kloosterorde van religieuze mannen in de Katholieke kerk.            

De orde ontstaat in 1525 in Italië als een groep Franciscanen (of Minderbroeders) terugkeren na een leven van gebed en armoede in de geest van Franciscus van Assisië. In 1612 komen de Kapucijnen ook in Nederland in Den Bosch.

Klooster en hulpkerk.

De Bisschop van Haarlem gaat in op het aanbod en biedt ze Velseroord aan. De Kapucijnen ondernemen onmiddellijk actie en kopen een stuk grond aan de Willemsbeekweg in Velseroord voor de bouw van een klooster, een kerk en een pastorie.  Op 15 april 1908 gaat de eerste spade de grond in. In januari 1909 betrekken de paters Natalis en Chrysostomus en de broeders Chrispinianus en Simon als eerste Kapucijnen het kloosters als kwartiermakers.   Op 21 januari 1909 wordt de kerk en het klooster ingezegend. De kerk is een hulpkerk van de parochie in Driehuis.

In de openingsspeech worden de eerbiedwaardige, dappere kloosterlingen, die hun terrein van werkzaamheden tot in het Noordwesten van Holland hebben willen en durven uitbreiden, welkom geheten.   

Op 20 september in hetzelfde jaar wordt de kerk gewijd door de Bisschop van Haarlem. De kerk is gewijd aan de heilige Laurentius van Brindisië en staat in de loop der jaren bekend als de Laurentiuskerk en Paterskerk. 

De paters lijden een armoedig en gelovig leven. Vrouwen mogen het klooster niet betreden. De paters mogen geen geld en aardse goederen bezitten en moeten op vaste tijden bidden. Ze gaan gekleed in een bruine pij met wit koord en lopen op blote voeten.  Om te voorkomen dat ze buiten het kooster vanwege hun vreemde kleding wor-den uitgelachen, dragen ze lange jassen tot op de grond en gleufhoeden.

Meer dan zielenzorg.

De paters hadden aanvankelijk de zielenzorg van zo'n 500 katholieken.  Maar de paters merkten dat de armoedige katholieken in Velseroord niet kunnen leven van kerkelijke zorg alleen. Ze beginnen met een naaischooltje en een bewaarschool binnen het complex. Ze bouwen later scholen op aangrenzende percelen aan de Zeeweg.      

De St. Antoniusschool wordt geopend in 1915 en is aanvankelijk een gemengde school, maar wordt later een meisjesschool.

( De Antoniusschool van 1915 )

De St. Franciscusschool wordt in 1925 geopend als jongensschool. Twee aangekochte woningen worden omgebouwd tot patronaatsgebouw St. Fidelis, een verenigingsgebouw voor allerlei activiteiten en voorstellingen.

Ziekenhuis en voetbal.  

Daarnaast pleiten de paters voor een onderkomen voor de zieken uit Velseroord en IJmuiden. 

Ze kopen hiertoe een stuk grond aan de Zeeweg. Maar een ziekenhuis komt maar niet van de grond. In 1917 maken de paters samen met de zuster Franciscanessen uit Aardenhout plannen voor de bouw van een ziekenhuis. Hierop vooruitlopend beginnen de zusters een ziekenboeg aan de Zeeweg. Ze vragen de gemeente Velsen toestemming en een geldlening. 

De plannen roepen echter weerstand op onder de Velsenaren; gevreesd wordt dat de ziekenzorg een puur roomse aangelegenheid zal zijn. 

Nadat tegenstanders handtekeningen hebben opgehaald tegen de verstigingsplannen, wordt voorlopig afgezien van een ziekenhuis. Pas in 1927 opent het Antoniusziekenhuis aan de Zeeweg haar deuren in de voormalige tuchtschool.   

( Het Antoniusziekenhuis van 1927 )

Enkele paters zijn niet vies van voetbal. Ze bezoeken regelmatig wedstrijden van de r.k. plaatselijke voetbalverenigingen, zelfs als deze op zondag spelen. Ook organiseren zij op het Patersland, het braakliggende land tussen het klooster en de tuchtschool, regelmatig voetbalwedstrijden tussen de hoogste klassen van de Franciscusschool en de laagste klassen van de Rijks H.B.S.  In 1933 wordt de hulpkerk verheven tot zelfstandige parochiekerk. 

Tweede Wereldoorlog. 

Tijdens de Tweede Wereldoorlog hebben de paters het niet gemakkelijk met hun werk in bezet IJmuiden. De kerk, het klooster, de schoolgebouwen en het patronaats- gebouw vallen net buiten het schootsveld en blijven gespaard voor de sloopwoede van de Duitsers. Onder het motto van "even bidden in de kerk" komen ondergrondse strijders regelmatig bijeen in het klooster. Tijdens de oorlogsjaren vinden ook onderduikers een schuilplaats in het complex.  Na de oorlog bouwen parochianen, als  dank voor het behouden blijven van het complex, de Fatima-kapel.   

Nieuwbouw. 

Na jaren raakt het kloostergebouw in